راز این داغ نه در سجدهی طولانی ماست
بوسهی اوست که چون مُهر به پیشانی ماست
شادمانیم که در سنگدلی چون دیوار
باز هم پنجرهای در دل سیمانی ماست
موج با تجربهی صخره به دریا برگشت
کمترین فایدهی عشق، پشیمانی ماست
خانهای بر سر خود ریختهایم اما عشق
همچنان منتظر لحظهی ویرانی ماست
باد پیغام رسان من و او خواهد ماند
گرچه خود بیخبر از بوسهی پنهانی ماست
فاضل نظری